Que alegría levamos a semana pasada, cando un amigo nos avisou de que nos trouxera uns chocos da súa última saída ao mar. Co que a nós nos gustan estes cefalópodos!
Por suposto, xa pensamos na súa elaboración e como non estamos moi afeitos a traballar con este produto optamos polo xeito tradicional de o facer na nosa casa, seguindo os pasos da instrutora experta, haha.
E lográmolo, conseguimos un prato acorde ao produto. A verdade, con este choco, pouco se había que complicar xa que de por si só é un verdadeiro manxar cheo de tenrura e sabor.
Se gustades dos cefalópodos, anotade a receita porque se dá moi ben para facer destacar o elemento principal. E con moi pouco traballo, que tamén resulta importante.
Aí o tedes:
Choco en salsa
- 1 choco
- 1 tomate
- 1 cebola
- 1/2 pemento vermello
- 1/2 pemento verde
- 2-3 dentes de allo
- 1 vaso de viño branco
- 1/2 vaso de aceite
- Un chisco de sal
Utensilios: unha pota, un morteiro e unha culler.
Elaboración:
Para comezarmos, temos de cortar o choco en dados.
A continuación, poñemos ao lume a pota, sen nada de aceite, e, cando estea quente, engadimos o choco. Deixamos que se cociñe até que mude a cor, aproximadamente entre 5 e 7 minutos.
Deixamos que evapore un pouco a auga que soltou e engadimos os allos machucados cun chisco de sal.
Mesturamos moi ben e engadimos a cebola, que debe estar ben picadiña.
Cociñámola durante 2-3 minutos e agregamos os pementos, tamén, ben ficados finamente.
Mesturamos de novo e cociñamos durante 4-5 minutos. De seguir, engadimos o tomate, cortado en anacos pequenos.
Mesturamos ben e botamos o aceite e o viño branco.
Agora temos dúas opcións. Se o facemos nunha pota normal, deberemos cociñar o choco a lume medio durante, aproximadamente 1 hora. Nós, neste caso, utilizamos unha pota rápida e levoulle, máis ou menos, 20 minutos, mais o tempo que tarda en abrir a pota.
Pasado ese tempo, temos que probar se está brandiño e se o punto de sal está ao voso gusto.
E xa está preparado para comer! Que aproveite!
Os que valorades un bo choco, entenderédesnos cando denominamos isto como manxar. Desfaise na boca collendo o sabor que lle aporta ese mollo suave mais ao tempo, notábel. Un mollo que, unha vez rematado o choco, aproveitamos até a fin cun bo pan tradicional. Ideal con bo miolo para recoller a verduriña triturada que nos queda sobrante, e que merece a pena levar tamén ao bandullo. Que gozada!!
Ben, deixámosvos con esta nova receita e mandámosvos unha aperta ben forte para contrarrestrar un pouco esta friaxe. Lémonos!!
Ningún comentario:
Publicar un comentario