[...]
Mollo n'a propia sangre á dura pruma
Rompendo a vena inchada,
y escribo... escribo ¿para quê? ¡Volvede
o mais fondo da yalma
tempestosas imaxes!
[...]
24 de febreiro, día en que conmemoramos o nacemento da, posibelmente, figura máis relevante da historia da Galiza e non só a nivel literario. Non imos dedicar aquí o espazo merecente a Rosalía xa que non acabariamos nunca, mais si cómpre reivindicarmos a súa obra a cal convén lermos para coñecermos a verdadeira Rosalía e o seu valor literario e cultural, sempre preocupado pola Galiza e pola situación marxinal das clases populares, especialmente das mulleres. Os seus textos, escritos no XIX, teñen hoxe unha incríubel vixencia que mostra a nosa escritora como unha adiantada ao seu tempo e unha visionaria. Sempre Rosalía!!
Ademais, como gran coñecedora das tradicións galegas, deixa mencionado en varios dos seus versos algúns dos pratos típicos na altura, e que nos serven para sabermos algo máis dos costumes alimenticios dos galegos e galegas. Talvez o seu poema máis culinario sexa "¡A pobriña, que está xorda...!"
Deste tiramos versos de enorme interese gastronómico, alén de literario, claro:
Ademais, como gran coñecedora das tradicións galegas, deixa mencionado en varios dos seus versos algúns dos pratos típicos na altura, e que nos serven para sabermos algo máis dos costumes alimenticios dos galegos e galegas. Talvez o seu poema máis culinario sexa "¡A pobriña, que está xorda...!"
Deste tiramos versos de enorme interese gastronómico, alén de literario, claro:
Que hoxe, seica... seica... seica...
