A de hoxe non é unha receita calquera e ben o sabedes. Un produto nacional que amamos as galegas e galegos e que tamén adoran tod@s aqueles que veñen de fóra. Creo que podemos afirmar que é o gran referente da nosa gastronomía, e aínda que sexa unha receita sen moita complexidade, si considerabamos preciso incluila aquí nalgún momento. Non nos sentiríamos ben se non tivésemos a receita de polbo á feira nesta bitácora galega.
Aínda que frecuentemente os degustamos nas diferentes casas de xantar e baiucas do país, de vez en cando optamos por elaboralo na casa, o que está moi ben. Nós xa coñecemos xente que prefire o das tascas e tamén que prefiren o da casa, sendo este o noso caso :-) O que nos interesaba tamén con esta receita era mostrar á xente máis nova, que talvez teña máis respecto a pratos como estes, como con moi pouco traballo se poden lograr pratos tradicionais. É dicir, queremos que os e as estudantes galeg@s se atrevan co polbo á feira. Non é preciso agardar a regresar á casa para desfrutar de pratos como estes, todes sodes capaces de o preparar. E xa veredes que ben vos queda :-)
Polbo á feira
Ingredientes:
Utensilios: dúas potas, unhas tesoiras (ou coitelo), prato.
Elaboración:
Para comezarmos temos de lavar moi ben o polbo con auga fría.
De seguir, poñemos a quentar bastante auga nunha pota grande (o polbo ten que quedar cuberto) e, cando comece a ferver, asustamos ao polbo. Para iso, témolo que meter e sacar tres veces da auga quente. Isto faise para que o polbo conserve a súa pel intacta e non pele durante a cocción.
Despois xa o metemos na auga e cocémolo durante, aproximadamente, 40 minutos. Pasado ese tempo, temos que comprobar que vaia feito. Para isto, adóitase picar como ben explica Miguel Vila, "Colineta", "para coñecer o grao de cocción, nada mellor que pinchar o animal e probar a súa carne cando xa semella estar no punto que apetecemos [...] O punto varía do gusto de cadaquén, pero o máis normal é que os galegos prefiramos o polbo algo recio, sen estar duro." Así pois, unha vez listo, deixámolo repousar na auga 10-12 minutos e escoámolo.
Cando xa teñamos todo cociñado, colocamos no fondo dun prato, ou unha fonte (mellor se son de madeira), as patacas e o polbo cortado en anacos.
Adobamos cun chisco de sal, pemento doce e picante (ao gusto) e dúas culleradas de aceite de oliva.
Mesturamos ben e xa estaría listo para comer! Que aproveite!
Xa vedes, só nos falta o prato de madeira e nadiña que envexar ao que por aí serven. Iso si, aínda non estaremos ao nivel desas grandes profesionais do país, as nosas polbeiras, ben características por exemplo no San Froilán de Lugo. E que vaia pracer comer o polbo á feira... nunha das nosas grandes feiras e romarías!
Ademais, é este un prato mencionado centos de veces na nosa literatura, aínda que talvez sexa Cunqueiro quen máis veces falou deste cefalópodo e que gozaba inmensamente de o degustar na cidade lugesa, iso si co seu toque de picante, "con el pulpo- soy del paladar de los que aderezan picante-, el domingo de las mozas".
E como non, aproveitamos tamén para reivindicarmos a denominación nosa. Resulta bastante prexudicial para a nosa lingua que o referente gastronómico do país sexa difundido en rótulos ao longo de todo o territorio cun castelanismo, exhibindo castrapo no xa repetitivo "Pulpo á feira". Se temos un nome propio para o cefalópodo, por que motivo temos que utilizar un alleo? Existe algún medo a que a xente consuma menos o prato no caso de ter a denominación propia? Non serve o argumento que tanto escoitamos no Carballiño o ano pasado arredor desta discusión e que defendía que sempre alí así se dixera. O mesmo se podería dicir doutros castelanismos, que non por iso teñen dereito a se asentar no noso idioma. Cómpre desbotar, por tanto, pulpo en beneficio de POLBO!
E despois desta aclaración que necesitabamos expor, mandámosvos unha forte aperta e animámosvos a elaborardes esta receita tradicional. Iso si, despois non deixedes de consumilos nas nosas grandes festas populares como o Naseiro ou o San Froilán ;-)
Ningún comentario:
Publicar un comentario